Ocena cyklu życia budynku – LCA

Oszacowanie cyklu życia jest techniką badającą aspekty środowiskowe i wpływ budynku w całym okresie jego życia, co odzwierciedla zagrożenia wynikające z niewłaściwego zarządzania procesami produkcji, budowy i eksploatacji obiektów budowlanych. Metodyka LCA bierze pod uwagę wszystkie ekosystemy i ich elementy, dzięki czemu możliwa jest pełna ocena wpływu produktu na środowisko, a także zużycia poszczególnych zasobów środowiskowych. Analiza prowadzona jest od momentu pozyskania surowca, poprzez etap produkcji i użytkowania, aż do końca jego życia.

Na cały cykl życia budynku składa się 15 modułów przypisanych do trzech głównych etapów cyklu:

• A – wejściowy wbudowany ślad węglowy (faza wyrobu i faza wznoszenia),
• B – wbudowany i operacyjny ślad węglowy (faza użytkowania),
• C – wbudowany ślad węglowy (faza końca życia).

Faza wyrobu obejmuje moduły:

• A1 – wydobycie surowców,
• A2 – transport surowców do zakładu produkcji,
• A3 – produkcja wyrobów.

Kolejne moduły są powiązane stricte z procesem budowy:

• A4 – transport wyrobów na plac budowy,
• A5 – proces budowy.

W obrębie fazy użytkowania określono moduły cyklu życia odnoszące się do trwałych komponentów budynku:

• B1 – użytkowanie,
• B2 – konserwację,
• B3 – naprawy,
• B4 – wymiany,
• B5 – renowacje

oraz moduły związane z doprowadzonymi do budynku mediami:

• B6 – zużycie energii,
  B7 – zużycie wody.

Cztery moduły powiązane z fazą końca życia to:

• C1 – rozbiórka/wyburzenie,
• C2 – transport gruzu i odpadów,
• C3 – przetworzenie odpadów,
• C4 – utylizacja lub składowanie odpadów.

Analiza może obejmować także etap D. Uwzględnia się w nim wszelkie emisje gazów cieplarnianych (lub ich redukcje), które występują poza cyklem życia rozpatrywanego obiektu. Mogą być one powiązane z możliwością ponownego wykorzystania komponentów budynku w nowym obiekcie lub poddaniem ich recyklingowi.